Odpadający tynk, przebarwienia ścian, plamy pleśni czy też nawet inwazja owadów – to wszystko może być wywołane zbyt dużą wilgocią w budynku oraz może być nie tylko powodem pogorszenia się stanu technicznego budynku, lecz też zdrowia domowników.
Nadmierna wilgoć w domu to zazwyczaj występujące zjawisko w budynkach nie ocieplanych oraz budynkach starszej daty.
Dostaje się do wnętrz z zewnątrz, wraz z powietrzem, dla przykładu przez nieszczelne okna (zobacz również – przemiał pcv) lub czasami przez dziurawy dach. Nierzadko przyczyną jest również zbyt duża kondensacja pary wodnej. Pojawia się także niekiedy po zalaniu nieruchomości, niekoniecznie w rezultacie powodzi. Może to być dla przykładu zalanie ściekami sanitarnymi albo wodą opadową. Może ono nastąpić ze względu na choćby wad technicznych lub awarii instalacji wodnej. Do wilgotności w dużym stopniu może przyczyniać się źle wykonana izolacja przeciwwilgociowa fundamentów i ścian lub niedostateczne ich docieplenie.
Źródło: http://www.flickr.com
Gromadzeniu się wilgoci ponadto bardzo sprzyja obecność wykładzin. Wilgoć w domu jest także swoistym efektem ubocznym wykonywanych przez nas każdego dnia prac. Największa ilość pary wodnej emituje się w takiej sytuacji, gdy suszymy bieliznę, gotujemy, myjemy się albo kąpiemy w wannie. Najbardziej zawilgocenie zagraża łazienkom czy też suszarniom. Tam właśnie zazwyczaj mają miejsce kłopoty z nieszczelnym lub nieprawidłowo wykonanym systemem wentylacji, które są jedną z częstych przyczyn nadmiernej ilości wilgoci w domu. Znaczący poziom zawilgocenia może również grozić wykonanym z drewna elementom budynku. To, jaki poziom wilgotności jest w pomieszczeniu dopuszczalny, zależy od wysokości temperatury w danym miejscu i od panującego tam ciśnienia atmosferycznego.
Dla przykładu w pomieszczeniu, gdzie temperatura równa się ok. 26 stopni, poziom wilgotności nie powinien przekraczać 55%, natomiast w miejscu, gdzie jest od 20 do 22 stopni, może wynosić od 30 do 65 %.